Çok değil bir sene evvel bayramlar daha bir heyecanlıydı...
Belki çocukluğumuzdaki gibi bayramlıklarımızı alır, sıraya girer, büyüklerimizin ellerinden öpemezdik, harçlık toplamazdık ama büyük bir coşku ile kutlardık.
Bayramlar tüm aileyi bir araya toplardı ve hep bir arada olmanın mutluluğu saçılırdı hanelerde...
23 Nisan, 19 Mayıs ve şimdide Ramazan bayramı..
Her ne kadar telefon kadar uzakta olsak bile sarılmanın, el öpmenin göz göze gelmenin eksikliği çok zor geliyor, zoruma gidiyor.
Özlemim bugün gene çocukluğumdaki bayramlarda...
Nasıl güzeldi değil mi?
Çocuktuk, mutluyduk.
Mutluluk ne kadar ucuzdu bir zamanlar düşünsenize...
Avucumuzu dolduran şeker kadardı mesela!
Her şeye hesapsız sevinirdik, mutluluk çocukluğun kalbindeydi...
"Nerede o eski bayramlar" hemen hemen herkesten duymuş ve bu sözle büyümüştük hepimiz.
Şimdi soruyorum nerede geçen yıl ki bayramlar?
Hangi ara değişti dünya aklım almıyor.
Şöyle bir bakın etrafınıza, geçmişinizle kıyaslayın.
Yaşam şartlarınız nasıl değişti?
Hayatlarımız nasıl değişti?
İklim nasıl değişti?
Oysa bayramlar birleştirir!
Bu böyleydi ve içinde bulunduğumuz bu karantina döneminde de böyle olacak daha çok birleşeceğiz...
Bu böyleydi ve içinde bulunduğumuz bu karantina döneminde de böyle olacak daha çok birleşeceğiz...
Uzak olsakta kalplerimizle, ruhumuzla ve inancımızla birleşeceğiz.
Bunun için bayramdır!
Hepinize iyi bayramlar.
