Karantina Günlükleri I Nasıl Delirdim

Her geçen günün ardından temiz temiz deliriyordum kirlenen dünyaya rağmen! 

Artık kelimelerim yüzümden okunuyor ve dokunduğum her şeye bulaşıyordu...
Ben kimdim?
Ben neydim?
Ben ne istiyordum?
Her defasında sorgulayan, yargılayan ve hırpalayan kimdi beni?
 Bilmiyorum!
Bildiğim bir şey vardı o da kabıma sığmadığım ve taştığımdı!

Herkese merhaba, karantina sürecinde benim gibi hissettiğinizi biliyorum. Belki bir çoğunuz benim gibi dışarıya karşı bu çok belli etmese de eminim ki aynı ortak duygular içindeyiz.
Kabıma sığmadığım bu dönemde ''daha çok sanat'' dedim.
İçimdeki, sessizliği, yalnızlığı ve yerli yersiz kopan fırtınayı ancak bu şekilde dindirebilirdim.
Ancak düşlerimi satırlara, duvarlara o da yetmeyince yüzüme gözüme ve her yere kusarak dindirebilirdim.
Benim hikayem böyleydi...
Zaten normal bir hikayem olsaydı burada olmazdım burada sizinle bunları konuşuyor olmazdım....