Mercedes- Benz ana sponsorluğunda Fashion Week İstanbul bu hafta başladı, 5 gün süren moda haftası için inanın ki özenle hazırlanmış defilelere biz de özenle hazırlanıp gidiyoruz. Salonu dolduran birbirinden değişik davetliler arasında olmak ve o havayı solumak apayrı bir durum olsa da çoğumuz hava şartları yüzünden burnumuzu çeke çeke defile salonlarında buluyoruz kendimizi... Bu hafta başlayan moda haftasında ben de farklı birşeyler yapmak istedim ve kombinlerimi bir vintage mağazasından seçerek soluğu Kuruçeşme Arena'da aldım. İşte #MBFWI ilk gününde ben :))

Bir cumartesi akşamından herkese merhaba, modayı sokaklara taşıyan “all originals İstanbul” sanat, moda, tasarım ve müziğin en orijinal örneklerinin olduğu parti şu an içerisinde devam ededursun, ben hiç istemeden bi uğrayıp çıkanlardan oluvereyim (çok yoğun bir dönem malum fashion week hazırlığı vs) Ama olsun! bir soluyup çıkmam da güzel, en azından havayı soludum. İçerisi yani küçük çiftik parkı hiç bu kadar güzel olmamıştı, birbirinden özel tasarımların yanı sıra eğlencelik tadında standlar göze çarpanlar arasındayıdı.. İsteyen makyaj, isteyen styling, isteyen ise birbirinden özel üretim ürünleri seçerken göze çarpıyordu, tabii ki bu arada Jeremy Scott koleksiyonlarını anlatmama hiç gerek yok ki gözümü alamadığım bir kaç parçayı mutkala temin edip yakında blogda yayınlama hevesindeyim. Neyse çok çok uzun yazarak sizi yormayacağım, işte bir kaç fotoğraf ve ben, Sevgiyle kalın,Onur :)

Kafe işi her sezon başka bir telaşı beraberinde getiriyor. Gün içerisinde 1500 parçaya bölünüp toparlandığım dahi olmuyor değil :) Bende sonbahar telaşına adapte olmadan önce ufak bir tatili hakettim diyerek geçtiğimiz haftalarda vurdum kendimi Fethiye yollarına.. Eğer gerçekten tatilden kastımız dinlenmek ise gece hayatından ve eğlenceden uzak deniz, kum, güneş sadece bana yeter deyip akşam vakti güzel bir yemek sonrası bir kitapta hikayeyi tamamlamak isteyenlerdenseniz, bence bunun için Fethiye benim gibi sizin için de iyi bir seçim olabilir.

Biraz şehrin temposundan uzaklaşmak, monoton geçen güne inat ve içimdeki çocuğu dışarı çıkarıp haylaz ruhuma geri dönmek içindi herşey... Üzerimde Puma kombinlerim, elimde kaykayımla yola çıktım ve sokaktaki kaldırımları, düz alanları, basamaklar engeller ve buna benzer yerleri arıyor gözlerim. Bulamıyorum! Ne çok unuttuğumuz şey var aslında, çizgi çizip üzerinde bir taş parçasını sürtmeyi, bir çamaşır ipinin verdiği koskoca mutlulukla zıplamayı ya da renkli bilyelerin o büyülü dünyası değil miydi sokaktaki hayat? Hatta en büyük hayalimiz bir pamuk helvadan, bir gazozdan ve bazen bir leblebi tozundan ibaret değil miydi? Bazen çocuk olmak iyidir! -yok yok hep çocuk kalmak iyidir. :)) Şuursuzca bırak kendini, yaşın kaç, cinsiyetin ne olursa olsun, sokaklara... Akranların, daha gençlerin, çocukların ve bebeklerin arasına dalmalı, parklara, bahçelere, sokaklara inmeli, orada tertemiz düşler, orada gerçek mutluluk ve orada bir misket için masumca ağlayan gözler var. Ve bunu her zaman görmeli..